Amerykańska pisarka i poetka, jedna z ostatnich żyjących kobiet z kręgu bitników. Urodzona w Nowym Jorku w 1934 roku, studiowała m.in. w Hunter College, ale rzuciła studia, żeby poświęcić się karierze poetyckiej. W wieku 19 lat korespondowała już z Ezrą Poundem i Kennethem Patchenem, a w roku 1958 wydała swój pierwszy tom wierszy, This Kind of Bird Flies Backwards. Mieszkała na Manhattanie, w połowie lat 60-tych przeniosła się na stałe do Kalifornii i San Francisco. Była towarzyskim, artystycznym i ideologicznym „łącznikiem” między pokoleniem bitników i hippisami, a także między środowiskiem artystycznym wschodniego i zachodniego wybrzeża USA. Jej twórczość ma politycznie bezkompromisowy i często obyczajowo obsceniczny charakter, i z tych powodów w latach 60-tych regularnie prześladowała ją policja (w roku 1961 di Prima została nawet aresztowana przez FBI). W 1966 roku pisarka zamieszkała w Milbrook w kręgu psychodelicznych zwolenników Timothy’ego Leary’ego, zbliżyła się do słynnego ugrupowania Diggersów, zainteresowała się bliżej buddyzmem, sanskrytem, gnozą i alchemią. W latach 1974-1997 wykładała w Jack Kerouac School of Disembodied Poetics w Kolorado obok Burroughsa, Ginsberga i Gregory’ego Corso. Była założycielką New York Poets Theatre i wydawnictwa Poets Press, a także współpracowniczką i kochanką murzyńskiego aktywisty i pisarza LeRoi Jonesa (Amiriego Baraka). W roku 2009 została Poetką-Laureatką San Francisco, a jej wielbiciele czynią obecnie starania, by nazwać jedną z ulic miasta jej imieniem. Autorka kilkunastu tomów wierszy, opowiadań i wspomnień, przełożonych na ponad 20 języków – nietłumaczona dotąd na język polski.


Książki tego autora: