Karl Jaspers (1883-1969), filozof niemiecki, nawiązujący gł. do Kierkegaarda i Nietzschego, kojarzony z szeroko pojętym nurtem egzystencjalizmu. Najbardziej znane wątki jego myśli to: wykazanie współcześnie niemożliwości „metafizyki profetycznej” (dającej pełną i bezpiecznie zakorzeniającą człowieka wizję rzeczywistości), świat jest bowiem „światem strzaskanym”, toteż refleksja może jedynie „rozjaśniać egzystencję” (m.in. poprzez czytanie „szyfrów” objawionych w historii filozofii); sytuacje graniczne („Przeżywać sytuacje graniczne i egzystować to jedno i to samo”), tj. sytuacje uświadamiające człowiekowi jego pozycję w świecie jako bytu problematycznego, skazanego na wybieranie i nie znajdującego uprawomocnienia, gł. sytuacje graniczne to: śmierć, cierpienie, walka i poczucie winy; transcendencja, tj. widzenie pełni człowieczeństwa w stałym wysiłku wykraczania poza człowieczeństwo („Nie ma egzystencji bez transcendencji”). Jeden z pierwszych (obok K. Löwitha i M. Heideggera) interpretatorów dzieła F. Nietzschego, który przyczynił się do przyznania „wielkiemu filologowi” właściwego mu miejsca w tradycji filozoficznej.